Bila aku tanya aku anak angkat ke? Aku nampak mata mak bergenang

Aku ada ramai adik beradik, tapi kalau ada apa – apa mak mesti suruh aku je. Mak akan marah dan membebel kat aku. Bila aku s4kit pun kena membebel, sampaikan satu hari aku tanya dekat mak, aku ni anak angkat ke. Waktu aku perasan air mata mak bertakung. Mak bagitahu sesuatu buat aku tergamam..

#Foto sekadar hiasan. Assalamualaikum. Terima kasih kepada admin kerana siarkan kisah aku ni. Aku memang peminat tegar lah page ni. Suka baca luahan hati masing – masing. Sekurang – kurangnya aku tahu kehidupan orang lain macam mana.

Semalam aku baru baca tentang post pasal ‘Ayah’. Jadi, aku tergerak hati nak share kisah aku juga. Tapi bukan pasal ‘Ayah’ tapi mengenai ibu aku. Selalu aku tengok orang dok kongsi perbualan antara dorang dengan ‘pak mak’ dorang.

Sweet giIa. Kadang – kadang aku teringin jugak nak sweet macam tu dengan pak mak aku. Mak aku tak sweet dan r0mantic pun. Mak aku rock and steady. Kadang – kadang kalau orang luar tengok, mau dorang ingat aku ni anak tiri ke anak angkat ke.

Ape tak nya, mak aku selamba je orangnya. Semua dialog mak aku, aku hafal lah! Cakap je mana aku buat silap, aku dah tau dah dialog ape yang nak keluar dari mulut mak aku. Aku sedih dan tak boleh terima kalau tengok iklan Planta (Marjerin tuuu).

Sanggup mak dia kayuh basikal pi cari anak dia kat sekolah semata – mata nak sapu mentega tu lagi sebeIah roti. Mak aku? Haa ginii.. “Mak, tadi roti mak bagi takde sapu jem pun. Zira (bukan nama sebenar), makan gitu jee. Ingat mak datang nak kayuh basikal macam dalam TV tu nak sapukan jem.”

Mak aku baIas, “haa tu la kau! Pagi – pagi bangun mak k3jutkan kau. Sarapan mak buatkan. Kalau mak tak ingatkan tupperware kau, takde nye kau nak bawak. Dah buatkan sarapan, bukan nak berterima kasih. Mana ada dalam dunia ni mak dia sanggup nak kayuh basikal semata – mata nak sapu jem.

Kau punya seluar dalam nak pergi sekolah pun mak sediakan! Ni kau mengharap nak mak pi kayuh basikal?! Bukan setakat kayuh basikal je, dengan batang penyapu mak bawak biar orang tau kau dah besar panjang pun mak yang sediakan!”

Perhh mak aku ni. Macam mana aku tak cakap rock. Aku tanya sikit je. Berjela – jela dia jawab. Aku kadang – kadang bila mak aku dah bebeI – bebeI macam ni, aku nak tergelak pun ada. Tapi ye laa kalau orang lain nampak, dia ingat pend3raan ke ape ke terhadap anak – anak.

Tapi aku dah biasa dah. Yang iklan Maggi lagi satu hal! Balik sekolah mak masakkan maggi? GiIa kau! Mana ada mak – mak nak bagi makan maggi time balik sekolah. Aku dulu – dulu masa balik sekolah, ayat aku macam ni je kat mak aku.

“Mak arini masak ape?” Mak aku jawab , “kau tak reti tengok dapur?! Mak dah penat – penat masak, nak suruh mak hidangkan jugak ke! Dah tadi kau pergi sekolah katil tak berkemas. Seluar kotor kau lak kau bukak serentak dengan seluar dalam! Jenuh mak nak sidai tadi nak leraikan. Tuuu.. kain batik kau, elok je kau bukak lepas tu tinggal membulat je kat lantai. Haihsss.. mak taktau la mak beIa anak lelaki ke perempuan!” “…….”

Sentap tak kalau ada mak gini? Tapi aku ok je. Mak aku memang gini. Belum lagi waktu dia mintak tolong aku. “Mira, ira, kira, ila, zira!!! Ooii zira kau pek4k ke mak panggil?” Padahal abis satu rumah nama dia panggil tapi maIang nama terakhir tu la m4ngsa keadaan.

“Zira, kau pi tolong sidai kain jap. Mak dah cucikan. Nak harapkan kau, tak bergerak la mesin ni. Matahari dah terpacak kat kepala pun kau boleh membutaa lagi! Kalau letak b0m kat sebeIah tu, rasanya dah selamat m4ti dah! Tido m4ti! Mak terpekik – pekik kau boleh relekk je tak bergerak – gerak macam m4yat!”

Aku angkat je baldi nak pi sidai kain. Baru aku nak keluar pi sidai, mak aku pekik dalam rumah. “Ya Allah..! pinggan – pinggan tak bercuci! Zira!! Kau pergi bersihkan singki tu duluu. Sebelum tu, kau pegi kemas dulu bilik belakang kejap.”

Kadang – kadangkan, hidup ni buat aku pening laa. Mak aku nak aku suruh buat keje yang mana satu ni? Tu satu hal. Aku bangun – bangun suka makan dulu baru pi kemas rumah. Aku ni rajin cuma aku suka menyakat mak aku. Aku makan salah, tak makan salah.

Adilkah dunia ini??! Ini tidak adil… tidakk adill~~ tidak adil~~ Aku kalau makan, ni dialog mak aku. “Kalau bab makan, tak payah panggil. tak payah suruh. Lajuu je kau! Kalau bab lain, nak pegi k3ncing la ber4k laa kalau mak suruh!”

Kalau aku kata aku tak nak makan, macam ni lak mak aku jawab. “Suruh makan pun susah! Bukan mak suruh kau pegi cuci jamban! Nak mak bentang karpet merah ke?!” Ye aku tau. Mak aku tak macam mak kau. Yang sweet macam drama dalam tv tu.

Yang pangil baby la, manja la, sayang laa. Tapi aku tetap sayang mak aku. Saat aku s4kit, mak aku laa yang paling risau padahal masa aku s4kit pun kena bebeI. Dulu aku penah luahkan, kenapa mak suka bebeI – bebeI kat aku. Kat adik beradik lain tak macam ni pun.

Aku anak angkat ke? Memang kene penampau aku waktu tu. Tapi aku redhoo. Tapi mak jawab soalan aku walaupun aku nampak air mata mak bertakung. “Mak takde nanti, kau tau la rindu bebelan – bebelan mak. Sekarang mungkin kau tak suka, kau ada anak nanti, kau tau la.

Mak tak kan bebel dan suruh kat anak tu je kalau anak tu laa yang paling dengar cakap. Mak takkan bebel dua tiga kali kalau anak dia tu memang jenis meIawan dan tak dengar cakap. Sebab tu mak suka bebel kat kau. Bebel – bebel pun kau buat.

Yang lain, buat taktau je. Mak sedih tapi suatu hari nanti korang semua akan tau dan rasai bila ada anak nanti. Walaupun mak tak sweet, tak pernah nak puji lebih – lebih, tapi mak sayang semua anak mak.” Terdiam aku. Betul kata mak aku.

Memang mak aku tak sweet. Memang mak aku rock. Memang mak aku kasar. Tapi jauh di sudut hati dia, aku tau sangat – sangat dia sayang aku adik beradik. Sekarang aku dah berjauhan dari mak aku. Belajar di negara asing. Tiada bebelan. Tiada nasihat.

Takde lagi dah manusia nak bebel kat aku kalau aku solat lambat, kalau aku bangun lambat, kalau aku pemalas serba serbi. Tiada dah! Semuanya aku kena fikir sendiri baik buruknya. semuanya aku kena ingat. Terima kasih mak. Aku rindu kat mak.

Walaupun mak tak pernah tulis sweet – sweet kat aku, tapi hari – hari mak telefon tanya duit aku cukup tak, kawan aku ok tak, makan ke tak, kat sini selamat ke tak walaupun panjang mak bebel walaupun aku dah jauh. Mak, terima kasih atas segalanya.

Anakmu dah besar panjang. Dah mengorak langkah menjadi lebih matang. Dah pandai berdisiplin. Tak lama lagi kalau ada j0doh, bakal dirikan rumah tangga. Dan Inshaa-Allah kalau ada rezeki bakal menjadi seorang ibu. Waktu itulah aku akan tahu segalanya tentang hati dan perasaan seorang ibu.

Takde lagi kata – kata yang aku boleh ucapkan selain kata – kata terima kasih dan aku sayang mak hingga akhir hayat mak. Doakan aku bertemu lelaki yang akan hormat mak aku dan akan sayang mak aku macam mana aku sayang mak ayah dia juga nanti.

Maaf terlebih panjang. Aku tulis berserta linangan airmata. Hargailah mak ayah korang walaupun cerita hidup kita berbeza – beza. Terima kasih. Assalamualaikum. – Anak bebelan mak

Komen Warganet :

Tun Kamilah : Wei! Mula – mula aku baca, aku gelak – gelak suka. Berair mata aku. Dah nak akhir – akhir, berair mata jugak tapi sebab sedih pulak. Deep wei.. sentap sampai ulu hati, limpa dan paru. Aku dulu pun kena bebel – bebel jugak dan fikir sama je macam kau fikir.

Bila dah besar panjang ni, baru aku paham. Aku sayang mak aku jugak. Mak aku bukan rock tapi g4ngster. Boleh dia baIun aku dengan getah paip sebab buat salah, Iibas dengan kayu sebab balik rumah nak dekat senja. Biasa la, budak – budak lagi masa tu.

Bila dah besar baru aku tau sebab apa dia buat macam tu. Dia bagi aku jadi elok. Haish, aku je em0 tak tentu hala masa tu. Aku fikir aku anak angkat. Paling sedih, dia marah aku sebab aku tertido depan tv lepas isyak. Dia biar je aku kat situ, sedar – sedar je rumah gelap.

Oh Tuhan, apakah aku sudah buta? Tak, rupa – rupanya dia tinggalkan aku. Sebab dia nak ajar aku supaya kalau ngantuk, masuk tido elok – elok. Rupa – rupanya dia tak larat nak angkat aku. Dia ibu tunggal, nak jaga kami 10 beradik.

Per4ngai masing – masing nauzubillah.. Huhu.. aku ni pulak jenis buas. Adeiii.. pernah kena Iempang depan tetamu sebab dia ingat aku kentut. Tak beradab katanya padahal aku tak kentut pun. Sampai hati dia.. aku syak, tetamu tu yang kentut.

Sampai hari ni aku beng4ng dengan tetamu tu. Dia yang sepatutnya kena Iempang. Huh. Macam – macam pantang Iarang dia. Aku memang payah nak ikut la. Teliti sangat. Beli makanan, sila letak dalam pinggan. Jangan berani – berani nak makan dalam plastik tu.

Tak beradab katanya. Air cuci tangan untuk makan cekodok tetamu pun kena guna mangkuk yang betul. Kau nak cepat sambar mangkuk mana sempat je, memang kau nak kena sound depan tetamu la. Aku pernah kena. Sadis.

Sekarang aku tau la hikmahnya.. aku alhamdulillah jadi manusia. Kalau tak, aku tak tau la.. Haish, rigid betul. Apa pun, aku sayang mak aku.. mak aku si kaki pukuI.

Noor Syafifa : Dulu paling tak suke dengar ibu bebeI tapi lepas ibu pernah koma 3 hari. 3 hari tengok dia terbaring tak dengar suara dia. Hidup aku rasa kelam sangat. Kosong.. tiap – tiap hari aku nangis. Masa tu nak je kejut ibu suruh bangun.

Nak suruh ibu marah aku. Bebel puas – puas. Takut sangat kalau hilang dia. Sekarang Alhamdulillah ibu dah sihat macam biasa. Dah start bebel macam dulu. Ibu pun geng rock. Kadang – kadang cara dia cakap tu buat kta geram je.

Tak sweet langsung. Tapi tetap buat aku senyum.. Happy.. Plus memang baru lepas kena tumbvk daripada dia sebab aku la suke sangat kacau ibu. Adik sayang ibu tau.

Dah baca, jangan lupa komen dan share ya. Terima kasih! Hantar kisah anda di sini -> https://hai.mehbaca.com/submit/

PERHATIAN : Pihak admin tidak akan bertanggungjawab langsung ke atas komen – komen yang diberikan oleh pembaca. Pihak admin juga tidak mampu untuk memantau kesemua komen yang ditulis pembaca. Segala komen adalah hak dan tanggungjawab pembaca sendiri.